Kredi sözleşmelerinde faiz oranını kredi kuruluşu sonradan değiştirebilir.

T.C. YARGITAY 11. HUKUK DAİRESİ E. 2003/786 K. 2003/6435 T. 16.6.2003

ÖZÜ :Davacı, davalı banka tarafından faiz oranı yükseltilen kredi sözleşmesinin uyarlanmasını istemiştir. Kullanılan kredi davacı şirkete ticari araç alımına ilişkin olup, düzenlenen sözleşmede ticari nitelikli Genel Kredi Sözleşmesi olduğundan taraflar arasındaki Genel Kredi Sözleşmesi davalı bankaya faiz oranlarını tek taraflı olarak artırma ve ödeme planını değiştirme yetkisi verdiği, davacının tacir olduğu, sözleşme yaparken basiretli bir işadamı gibi hareket etmesi gerektiği, sözleşme koşullarını serbest iradesiyle kabul ettiği, ülkede yaşanan ekonomik gelişmelerin ve kaynak maliyeti artışının faiz oranları artışını zorunlu kıldığının kabulü gerekir.

DAVA ve KARAR : Davacı vekili, müvekkilinin taraflar arasında imzalanan 6.6.2000 tarihli kredi sözleşmesi ile 17.000.000.000 TL. kredi kullandığını, davalının ekonomik kriz sonrası kredi faiz oranını tek taraflı olarak %6’ya çıkardığını ileri sürerek sözleşmenin uyarlanmasını istemiştir.

Davalı vekili, taraflar arasındaki genel kredi sözleşmesinin müvekkiline faiz oranının artırılması yetkisi verdiğini savunarak ahde vefa ilkesi gereğince davanın reddini istemiştir.

Mahkemece, toplanan deliller ve benimsenen bilirkişi raporuna göre, sözleşmenin 4077 sayılı yasa kapsamında değerlendirilmesi gerektiği, anılan yasanın 10. maddesine göre davalı bankanın tüketici aleyhine tek taraflı karar alamayacağı gerekçesiyle aylık faiz oranının 2,8 olarak belirlenmesine karar verilmiştir.

Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.

Dava, davalı banka tarafından faiz oranı yükseltilen kredi sözleşmesinin uyarlanması istemine ilişkindir. Mahkemece, 4077 sayılı yasa kapsamında değerlendirilmesi gereken sözleşmeye ilişkin olarak aynı yasanın 10. maddesine göre bankanın tüketici aleyhine tek taraflı olarak karar alamayacağı gerekçesiyle dava kabul edilmiştir. Kullanılan kredi davacı şirkete ticari araç alımına ilişkin olup, düzenlenen sözleşmede ticari nitelikli Genel Kredi Sözleşmesi olduğundan somut olayda 4077 sayılı Kanun hükümleri uygulanamaz. Taraflar arasındaki Genel Kredi Sözleşmesi’nin 4. ve Ek Hükümlerinin Ek 2. maddesinin ( 6. paragraf ) davalı bankaya faiz oranlarını tek taraflı olarak artırma ve ödeme planını değiştirme yetkisi verdiği, davacının tacir olduğu ve TTK.nun 20. maddesine göre sözleşme yaparken basiretli bir işadamı gibi hareket etmesi gerektiği, sözleşme koşullarını serbest iradesiyle kabul ettiği, ülkede yaşanan ekonomik gelişmelerin ve kaynak maliyeti artışının faiz oranları artışını zorunlu kıldığı, öngörülen artışın hak ve nesafet kurallarına göre fahiş sayılamayacağı ve sözleşmeye hakimin müdahalesini gerektiren bir durum bulunmadığı ahde vefa prensibinin de bunu gerektirdiği gözetilmeden mahkemece yetersiz rapora dayanılarak davanın reddi yerine kabulüne karar verilmesi doğru görülmemiştir.

SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz itirazlarının kabulüyle hükmün BOZULMASINA, ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz edene iadesine, 16.06.2003 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.