T.C. YARGITAY 17. HUKUK DAİRESİ E.
2007/4942 K. 2008/1840 T. 10.4.2008
ÖZÜ : Davacı vekili, müvekkili
şirkete kasko sigortalı aracın davalıların sorumlu olduğu Bilkent Real
alışveriş merkezi otoparkında park halinde iken meydana gelen hırsızlık
sonucunda hasarlandığını ve hasar bedelinin sigortalılarına ödendiğini
açıklayarak, 4.425.26 YTL. tazminatın ödeme tarihinden itibaren reeskont faizi
ile davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsiline karar verilmesini talep
etmiştir. Somut uyuşmazlıkta, olay salt otopark hizmet sözleşmesinden
kaynaklanan bir hukuki ilişki olmadığı gibi, meydana gelen riziko nedeniyle
sigortalısının zararını ödeyen ve sigortalısının haklarına halef olan davacı
sigorta şirketinin tüketici olarak kabulü de mümkün değildir. Bu durumda
taraflar arasındaki uyuşmazlığın Tüketicinin Korunması Hakkındaki Kanun
kapsamında kalmadığının kabulü gerekir. Bu nedenle, davaya bakmaya genel
mahkemeler görevli olup, tüketici mahkemesi görevli değildir.
DAVA VE KARAR : Taraflar arasındaki rücaen tazminat
davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın
reddine dair verilen hükmün süresi içinde davacı vekili ile davalılardan T.
İnşaat Sanayi A.Ş. vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi,
gereği düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkili şirkete kasko
sigortalı aracın davalıların sorumlu olduğu Bilkent Real alışveriş merkezi
otoparkında park halinde iken meydana gelen hırsızlık sonucunda hasarlandığını
ve hasar bedelinin sigortalılarına ödendiğini açıklayarak, 4.425.26 YTL.
tazminatın ödeme tarihinden itibaren reeskont faizi ile davalılardan müştereken
ve müteselsilen tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalılar vekilleri, husumet ve zamanaşımı
nedeniyle davanın reddini istemişlerdir.
Mahkemece, toplanan delillere göre,
görevsizlik nedeniyle dava dilekçesinin reddine, talep halinde dosyanın Ankara
Tüketici Mahkemesine gönderilmesine karar verilmiş, hüküm davacı vekili ile
davalılardan T. İnşaat Sanayi A.Ş. vekili tarafından temyiz edilmiştir.
4822 sayılı yasa ile değişik 4077 sayılı
Tüketicinin Korunması Hakkında Kanun’un Amaç başlıklı 1. maddesinde yasanın
amacı açıklandıktan sonra, Kapsam başlıklı 2. maddesinde “Bu Kanun, birinci
maddesinde belirtilen amaçlarla mal ve hizmet piyasalarında tüketicinin
taraflardan birini oluşturduğu her türlü tüketici işlemini kapsar.” hükmüne yer
verilmiştir. Yasanın 3. maddesinde “mal; alışverişe konu olan taşınır eşyayı,
konut ve tatil amaçlı taşınmaz malları ve elektronik ortamda kullanılmak üzere
hazırlanan yazılım, ses, görüntü ve benzeri gayri maddi malları, hizmet; bir
ücret veya menfaat karşılığında yapılan mal sağlama dışındaki her türlü
faaliyeti ifade eder. Satıcı; kamu tüzel kişileri de dahil olmak üzere ticari
veya mesleki faaliyetleri kapsamında tüketiciye mal sunan gerçek veya tüzel
kişileri kapsar. Tüketici ise, bir mal veya hizmeti ticari veya mesleki olmayan
amaçlarla edinen, kullanan veya yararlanan gerçek yada tüzel kişiyi ifade
eder.” şeklinde tanımlanmıştır. Bu nedenle, bir hukuki işlemin 4077 sayılı yasa
kapsamında kaldığının kabul edilmesi için, yasanın amacı içerisinde yukarıda
tanımları verilen taraflar arasında mal ve hizmet satışına ilişkin bir hukuki
işlemin olması gerekir.
Somut uyuşmazlıkta, olay salt otopark
hizmet sözleşmesinden kaynaklanan bir hukuki ilişki olmadığı gibi, meydana
gelen riziko nedeniyle sigortalısının zararını ödeyen ve sigortalısının
haklarına halef olan davacı sigorta şirketinin tüketici olarak kabulü de mümkün
değildir. Bu durumda taraflar arasındaki uyuşmazlığın Tüketicinin Korunması
Hakkındaki Kanun kapsamında kalmadığının kabulü gerekir. Bu nedenle, davaya
bakmaya genel mahkemeler görevli olup, tüketici mahkemesi görevli değildir.
Mahkemece, değinilen bu husus gözetilerek ve işin esasına girilerek varılacak
sonuca uygun bir karar verilmesi gerekirken, yazılı şekilde görevsizlik kararı
verilmiş olması usul ve yasaya aykırı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle, davacı
vekili ile davalı T. İnşaat San.A.Ş. vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ila
hükmün BOZULMASINA ve peşin alınan harcın istek halinde temyiz edenlere geri
verilmesine, 10.04.2008 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
